Zie eens aan, de kop is eraf. Het viel mee, sebiet meer daarover. Gisterenavond heb ik eens in Bayonne rondgewandeld op zoek naar een hap. De restaurants gaan maar eerst rond 7u open en dus duikelde ik maar een Spar binnen. Tabouleh en Paté Basquaise aux piments werd m'n avondeten. Als je in Baskenland bent dan moet je de lokale keuken eer aandoen. Het smaakte. Er duikelden nog eens 3 madammen binnen rond een uur of 7. Het waren foefelaarsters. Ze waren geen pelgrims alhoewel ze beweerden van wel. Ze vielen door de mand met hun credencial uit de Sarma. De hospitalera schoot in een Baskische koleire. 'Vous me prenez pour une idiote' vloog ze uit. Uiteindelijk mochten ze dan toch overnachten en zo lag ik met 6 madammen op de kamer en geeneen snurkte. Van mezelf weet ik het niet.
Om 7 uur stond het ontbijt klaar en om 8 uur was ik pleite richting St. Jean de Luz. En nu gaat er éne van de stapmaten lachen ! Ik was een kilometerke onderweg en dook een winkeltje binnen voor een bagette en wat chorizo. Ik was al terug op weg en moest even stoppen om m'n gerief op te bergen. Komt er een oud moederke langs en dat menske vraagt of ik in dat winkeltje ben geweest. Oui madame ! Ge zijt er uw stokken vergeten zei ze. Ik rap een 300 meter teruggelopen, dat menske hield de wacht bij mijn rugzak. Tja, dat begint al goed ☺.
Ik kon voort. Al vlug was ik het centrum buiten en de eerstvolgende 5-6 kilometers waren industriegebied. Veel verkeer en weinig plaats voor de voetgangers. Die toestanden kende ik nog van m'n eerste camino. Opletten geblazen dus. Fransmannen zijn niet allen met hoffelijkheid gezegend.
Vanaf Biaritz werd het pittig. Ervoor was het parcours golvend, nu werd er een versnelling hoger geschakeld. Op en neer, klif op klif af, langs de kust en dan weer tot boven op de Falaise. Den Hugo had me daarvoor verwittigd. Het was dus wennen terug. Vanaf de middag kwam de zon er priemend door. Warm en zweten, de koele zeebries op de kuststroken was welkom. Ik had de indruk dat iedereen hier nog in vakantie was. Gebruinde zonnekloppers, surfers, parapentes ... ze bezien jou alsof je niet goed wijs bent, sleurend met die zware rugzak. Enfin, na 25 paaltjes waarvan de laatste 10 vrij pittig, bereikte ik de herberg. Murielle en MiPau, zo heten de hospitaleras ontvingen me hartelijk. Een fris glazeke muntlimonade moest ik eerst consumeren alvorens ik binnen mocht. Mooie herberg hier ! 4 pelgrims waren me voor waaronder 1 Argentijn uit Patagonië. Ricardo spreekt alleen Spaans ... een hele uitleg, ik gaf het op met moeite te doen om hem te verstaan. Buen camino zei ik en hij ging a la playa meende ik te verstaan. Ik ga eens een toerke doen hier in de stad. Tamelijk groot en ook druk. Daarna mag het zandmanneke komen. Tot morgen !!