27km er bij op de teller en rond een uur 12 dook ik en Patrick onder de 100 nog te lopen paaltjes. Opnieuw breng ik een offer aan Thor voor het droge weer. Er werd nochthans anders voorspeld. Gisteren hoorde ik Thor nog hameren op de wolken boven Vilalba. Vandaag was het stil. Er kwamen in de namiddag zelfs enkele vegen blauw piepen.
Joel de Amerikaan uit Washington moet de strijd even staken. Shin Splint strooit roet in z'n Camino. Scheenbeenontsteking met andere woorden tgv overbelasting van de spieren van het onderbeen. Pech, hij hoopt met enkele dagen rust het tij te kunnen keren.
Het werd een rustige wandeldag. De omgeving valt zo een beetje te vergelijken met deze die je in Waals Brabant tegenkomt. Hoogten varierend tussen 360 en 450 meter. Af en toe een venijnig klimmetje maar daar bleef het doorgaans bij.
Vandaag liep ik met Patrick tot in Baamonde. Daar splitsten onze wegen. Reuzelol gehad. Hij doet me constant denken aan Fernandel in zijn rol van Don Camillo. Humor, lachen, zwanzen en het leven niet al te ernstig nemen. De ideale mix voor een gelukkig bestaan. Hij draagt een codicil op zijn lijf waarin hij bij een ongeval of ziekte afziet van elke medische handeling die hem als 'une legume' zouden laten verder leven. Zijn schoonzoon is gendarme en zo ze zijn codicil niet respecteren is zijn schoonzoon bereid om hem hierin een handje toe te steken. Patrick voegde er aan toe dat hij de kogel en het geweer eerst goed moet ontsmetten. Hij vindt het maar niks om met hepatitis in een kist te liggen. Veel gelachen dus met die man. Het kleurt je dag ! Op een bepaald moment werd ik achternagezeten door een hondeke. Niks kwaads in de zin, het was nog een jong beestje. Attention Jan ! C'est un berger Allemand Bonzaï ! Ja, de mimiek bij die uitspraak legt je dubbel.
Ook Patrick heeft gediend bij de Franse marine. Gestationeerd in de Martinique heeft hij mooie herinneringen aan zijn dienst.
Onderweg op een kerkhof kwam ik 3 dames tegen, moeder en 2 jonge dochters. Ze spraken Nederlands uit het land van Sarie Marijs ! Ja, je moet je oren goed spitsen om het te verstaan. Patrick viel achterover dat ze daar in Zuid Afrika Nederlands praten. Bij enige geschiedkundige duiding trok hij een parallel met Quebec in Canada. Ook daar spreken ze Frans zoals ze het 300 jaar geleden in Frankrijk praattten. Fotoke natuurlijk van deze 3 dames, ze kwamen uit Bloemfontein. Wat een internationale mix op zo een camino is me dat ! Ook Marguerita ui Washington DC kwam haar boccadilla consumeren aan onze tafel bij de middaglunch. Ook weer het fotootje. Wat een verrijking weeral. Okee, je ziet die mensen waarschijnlijk nooit of nooit meer terug maar toch, ze laten sporen na in je bestaan.
Ik heb er goed aan gedaan om mijn volgende overnachtingen al vast te leggen. Ik haat het maar je kan niet anders. In O'Pedrouza en Arzua moest ik nog boeken. Oh ja kamers tussen 50 en 120€ vind je wel. De rest completo. Ik heb m'n 2 kamergenotes, allebei heten ze Sylvia, ingeschakeld om in O'Pedrouza iets te verschalken. Een 3de kamergenote heet Avia, praat Hebreeuws en wat Engels, daar maakte ik daarstraks kennis mee. Ook weeral geen watje zoals Tamar was en die ik leerde kennen in het begin van de tocht.
Morgen slaap ik bij de paters in het klooster. 25km wandeling daar naartoe. Nu begint het toch echt te korten hoor!
Tot morgen dan maar weer. Dan vertel ik over het lekkere alberguediner aan tafel met Stan & Sue uit Alaska, Avia uit Tel Aviv, Danni, José en Pablo uit Valencia.