Voor vandaag werd het een makkie. 18km waarvan 15km plat en de rest licht golvend. Om 2u stapte ik al de albergue binnen. Voor ontbijt een croissantje met een Café Americano con leche. Daar kon ik even mee voort. Later zou ik hier of daar in een barretje nog wel een pinxtho versieren. In Bilbao waren er nog volop loop en fietswedstrijden aan de gang en dat veroorzaakte wat verwarring in de routekeuze. Hier en daar een versperring zodat ik moest omlopen. Toch moet ik ergens een brug ver voorbijgelopen zijn met tot gevolg dat ik op de rechteroever een weg moest zoeken. Ik was al te ver om nog terug te keren. Eigenaardig genoeg kwam ik na een kilometer of 6 terug de flechas ammarillo tegen, de gele pijlen die in de richting van SdC wijzen. Er moeten dus meerdere varianten bestaan want vooralsnog op zoek naar een brug had ik er geen meer tegengekomen. Oh ik had het rustig zeg ! De laatste 3km kreeg ik voortdurend ongevraagd advies hoe ik moest lopen. Een erg oude man dook zelfs tot 3 maal uit het niets op om me de weg te wijzen. Telkens hij me aansprak verdween hij weer om dan veel verder er ineens weer te staan. Raar alleszins. Op 2km van de meet kreeg ik compagnie van een oudere vrouw die me aansprak in het Spaans. Ik gebaarde van haar niet te verstaan maar ze week niet van me af en bleef maar doorratelen. Een paar 100 meter verder kwam een andere vrouw zich ook bemoeien met mijn reisweg. Ik maakte er uit op dat ik een heel andere richting uit moest. Het draaide bijna uit op ambras tussen de 2 dames. En maar tateren in het Spaans. Het hield niet op zelfs na ettelijke keren te kennen gegeven te hebben dat ik er geen jota van verstond. De laatst bijgekomen dame droop verontwaardigd af, de andere bleef me volgen. Op de duur dacht ik dat ze me tot in de herberg zou blijven volgen. Een straatje voor mijn bestemming keerde ze de hoek om. Gracias Señora ik waardeerde je goede inborst maar ik verstond niets van heel je Spaanse retoriek.
Het is hier een propere herberg. Een kamertje met 4 bedden dat ik deel met 3 dames. 2 van hen, moeder en dochter, komen uit Leiden. Al enkele malen deelde ik met hen de herberg. Ook in het Poshel Bilbao hostal lagen ze op dezelfde slaapzaal. Met de dochter lukt het om tot een praatje te komen. De moeder daarentegen is erg afstandelijk en mijd alle contact. Tja ze zal er wellicht een reden voor hebben maar sympathiek vind ik het echter niet. Nu, ze doet maar, zich daarvoor verantwoorden hoeft ze nu ook helemaal niet ! En ik kan me natuurlijk vergissen.
Zojuist een wandelingetje gedaan tot aan het oude havenkwartier. Ook hier staat iedereen op straat aan de cervesserias te socializen. Een massa volk op de been, gedrum in de nauwe straatjes en een hoop oorverdovend straatlawaai. Over de Nervion rivier staat er een metershoge stalen constructie die een gondel van de ene naar de andere kant van de rivier loodst. Enkele autos kunnen er zelfs mee overzetten. Dat had ik nog nooit gezien ! Iets verder mondt deze Nervion uit in de Golf van Biskaje. Tot daar heb ik de rivier gevolgd en ben dan teruggekeerd naar de herberg. Fotootjes trekken is een leuk tijdverdrijf. Sebiet ga ik m'n eten klaarmaken zie ! Een wokschoteltje als entrada en daarna warm ik in de microgolf wat Argentijnse empanadas op. Ik hou het simpel vandaag. Alle dagen restaurant zou niet in lijn liggen met de pelgrimsmodus.
Morgen terug enige bultjes maar niet meer zoals in het begin. Ik zoek tot in Santullan te stappen. Voorzien was Castro Urdiales, een 6 km verder, maar ik vind het er nogal prijzig. Daarna moet ik dat mooiste strand van Cantabrië tegenkomen. Ik ben benieuwd !