Het probleem om een bed te vinden werd opgelost dankzij m'n dochter. Ze kon nog een pensionnetje vinden in San Sebastian. 57 euro voor een bed in een kamertje met 3 stapelbedden. Geen ontbijt, geen wasplaats voor je kleren en voor wifi moet je in de inkomhal staan. Maar goed ik klaag niet over comfortgebrek maar wel om die exuberante prijzen.
Sophie heeft ook een slaapplaats gevonden. Ze mag met haar minitentje op het terrein van een commune gaan staan. Vanmorgen heb ik haar nog een mooie camino toegewenst. Wellicht loop ik haar nog tegen het lijf.
Vroeg weg dus voor die monsteretappe van Irun naar San Sebastian. Niet zozeer in paaltjes maar wel in hoogtemeters. Halverwege de top dacht ik er van af te zijn en triomferend stuurde ik een fotootje naar de stapmaten. Bleek dat ik amper halfweg was. Hoogmoed komt voor de val. En iets voor San Sebastian, later dan wel, ging ik onderuit. Gelukkig niet erg, enkel een geschaafde knie. Het was zwaar om tussen de reusachtige keien naar boven te klauteren. Met een zware rugzak heb ik er niet te veel tegengekomen. Wel veel ultralopers die naar boven en beneden vlogen.
In de afdaling kwam ik een Nederlands echtpaar uit Delft tegen. Die hadden hun 'kemper' bovenaan gestationeerd en waren zinnens even rond op en af de berg te lopen. Op gewone schoenen. Dat zou wel pikken vreesde ik. Toch een gezellig klapke gedaan. Meneer was vroeger een verwoed kampeerder. Aangezien hij eerst op latere leeftijd huwde met zijn vrouw werd hij in Nederland meerdere malen de deur gewezen op de camping. Ongetrouwd niet zijn in een tent ! Met blinkende speelgoedringen loste hij die kerkelijke preutserigheid op.
Nog een ontmoeting met een Noorderbuur leverde enkele uurtjes conversatie op. Marijke ! 72 heeft ook al meerdere caminos gelopen. Ze had een eigenschap die bij onze stapmaat Ronny direct in de smaak zou vallen. Ik verklap niet dewelke. Dat hij maar bij zichzelf te rade gaat. Ze kwam uit Gorkum, was gescheiden en kinderloos. Ze reisde veel en op één van haar caminos was ze met een Mexikaan aangepapt. Die zaken gebeuren meer op een camino. Ze vertelde honderduit over haar reizen. Oo den duur was ze buiten adem van al dat geklap en geklim en moest ze gaan zitten. Ze meende dat haar hart het ging begeven. Even later botsten we op het landgoed van die commune. Marijke overwoog om daar te overnachten. Ik vulde er mijn waterbus, bestelde een water en een groot glas fruitsap, vroeg hoeveel het was en kreeg donativo als antwoord. De bedden waren allemaal bezet maar voor Marijke zouden ze een tent opzetten. Dat zijn nu eens caminotoestanden zie. Wie weet blijft ze daar in die commune ? Het draaide er allemaal op peis en vree. Ricardo den Argentijn en zijn vrouw Maria hadden samen met een Bretoens koppel ook de weg naar die commune gevonden.
Om 7u kwam ik aan in het pension.10 uur voor rond de 25 km. Weinig zin heb ik nog om San Sebastian te verkennen. Daarjuist ben ik een snackbarreke binnengeduikeld voor een hap en een drankje. Ik ga slapen, ik ben moe. Fotos voor morgen, ik zie het even niet zitten om in de inkomhal wat te gaan internetten.