Dit was een zware vandaag. Beetje onderschat. Normaal was het trackje 17km lang en 3 rode sterren. Mijn euro had moeten vallen maar neen. Dat vond ik dus iets te weinig en breide er nog 10 bij aan. Resultaat : Met een omweg langs het strand werden het er bijna 30 met ik ben bijna zeker bijna 2000 hoogtemeters. Het zal niet veel gescheeld hebben. De laatste 5km zouden weer naar een top leiden over hobbelige paden vol keien ... ik verkoos langs de baan te lopen. Weinig verkeer trouwens maar het belangrijkste is : Ken uw grenzen. Ook vandaag had ik compagnie van Carol uit Vancouver. Een lieve dame doordrenkt van het Godsgegeven en de bijbel. Ze zette tijdens het wandelen een psalm op voor m'n kinderen en kleinkinderen. Dat waardeer ik wel gezien haar Christelijke visie maar ik bedankte voor een volgende lofzang op de Schepper. Amen. Kritiek geven doe ik niet want dat is makkelijk. Kritisch denken daarentegen is een stuk moeilijker. Het religieuze thema werd dan ook opgeborgen. Ik laat deze dame volledig in haar waarde. Wij als Europeanen zijn minder dweepziek met religie. Trouwens in iedere religie liggen de kiemen klaar voor gewelddadig extremisme. Neen dus voor mij. Pluralisme is meer aan mij besteed. Carol heeft een leuke hobby. Ze verzamelt keitjes. Die stop ik dan voor haar in haar rugzak. Elke dag zit daar toch voor zo een 2kg aan Spaanse bodem in haar tas. Die stuurt ze dan op naar Canada met de post. Ieder zijn plezier dus.
Spanjaarden nemen graag een loopje met de werkelijkheid. In Soto de Luiña was er een verwijzing naar een koffiebar. 200m ! Waarom niet, een cafécon leche dat zou smaken. Het kostte me meer dan een km omweg. Het zicht was dan weer fabuleus aan deze kust. Ook de weg ernaar toe sprak tot de verbeelding. Een mooi kluppelpad met ballustrade leidde ernaar toe. Een dappere zwemmer trotseerde de branding iets verderop en nam er een verfrissende deuk.
In San Marina ben ik met m'n gat in de boter gevallen. 25 € voor een ontbijt, avondmaal met een fleske wijn, gebakken merluso, frietjes, erwtensoep en als nagerecht ingelegde stoofpeertjes. Een kamer voor mij alleen, dit viel me na deze zware tocht in de schoot. War een verschil met een Albergue. Niks is daar mis mee maar even wat comfort is mooi meegenomen.
Nog geen 300 paaltjes vallen ee nog te gaan, en dit nu ik het pas begin gewoon te worden. Morgen Luarca. Nog eerst 10 km te vereffen na m'n lompiteit tot in Cavadedo en dan nog een stuk of 17 naar Luarca. Het zal wel weeral naar de 30 draaien.
Ik kruip erin. Tot morgen. Bij L&W.
Fotokes nog even op Polar Steps. Ik ben vergeten het wifi wachtwoord in te stellen. Alaaf !