De etappe van vandaag vormde een mooi tegengewicht voor deze van gisteren. Bijna 21km en ze heeft me nauwelijks zweet gekost. Geen hellingen omzeggens, veel onverhard en voornamelijk langs bospaden. Met zulke trajectjes loop ik tot in China, m'n 2 wijsvingers in de neus.
Om 8u30 klonk het vertreksein. Na m'n zelfgeprepareerd ontbijt bestaande uit chokoladecakeskes en een tas koffie, de leche werd verschaft door Alberto, was ik de plein over richting Vilalba.
Het landschap is meer vlak nu. De indrukwekkende panoramas werden geruild voor oerbossen. Grillig gevormde bomen en ook woudreuzen waren het decor waarin menig kabbelend beekje zich een weg baande. De paden liepen er dwars door. Met een beetje verbeelding zat je in Jurassic Park.
Nog steeds droog weer, ik heb werkelijk veel geluk gehad. Op hier en daar een miezerbuitje na tel ik hoop en al 2 dagen waar er wat regen diende getrotseerd te worden. Carol, de zendelinge zou het me kwalijk nemen moest ik de weergod Thor hiervoor aansprakelijk stellen en een bedankje gunnen. Toch doe ik het ! 😉
Zojuist m'n planning even bijgesteld. Voor morgen loop ik naar A Pobra de Parga. Dinsdag wordt het Sobrado dos Monxes. Woensdag bots ik op de Camino Frances en overnacht ik in Arzua, donderdag in O'Pedrouzo en vrijdag de finale tot in SdC. Daar overnacht ik vrij -, zat- en zondag in het Seminar Menor. Maandag 17 okt heb ik mijne vlieger naar huis. Ik vlieg met Vueling. Ik kon zaterdagmorgen met Ryanair al voor 35€ naar huis keren maar dan heb ik niets aan m'n finale in Santiago. Bovendien weiger ik principieel om met deze lowcost maatschappij te vliegen. Ze moeten eerst hun werknemers deftig vergoeden en hun bedrijfsethiek grondig bijschaven.
Vanmorgen viel ik bijna in affronten. Bij het verlaten van de herberg werd ik in het Nederlands aangesproken door een man die samen met een dame pelgrimeerde. Een korte kennismaking volgde, ze kwamen uit Amsterdam. Hij een forse man, zij vinnig maar eerder een klein gedrongen figuurtje. Een uurke later kwam ik hen onderweg terug tegen. De dame bleef achterop en stapte vrij traag. Ik was er echt van overtuigd dat die man met zijn moeder pelgrimmeerde. Ze waren in mei vertrokken in Amsterdam en kozen voor erg korte stukjes. Omdat de dame zover achterop bleef en ik veronderstelde dat ze inspanningen deed om bij te benen vroeg ik aan de man hoe oud mevrouw wel was. Ik wilde me gezien haar door mij vermoede leeftijd lovend uitspreken over haar prestatie. "Zo oud als ik, 59 !' was zijn antwoord. Jawadde, ze was nog 8 jaar jonger dan ik. Al een geluk dat ik het woord 'jouw moeder' niet in de mond heb genomen. Juist op tijd m'n tong kunnen inslikken. Komt dat tegen ! Buon Camino nog !
Alberto en Monika kwam ik onderweg nog tegen in een bar voor de koffie. Volgend jaar komen ze met hun camper naar België. Daar zijn ze nog nooit geweest. Voor alles geldt er een eerste keer !
Ik zit hier weeral in een prachtige herberg. M'n gebuur, een Zweed van meer dan 2 meter lang deelt ongetwijfeld m'n bescheiden mening. Naar z'n oordeel over de slaapstee vraag ik niet. Hij steekt immers met z'n voeten een stuk buiten de bedsponde uit. Sympathieke tiep trouwens.
Seffens even buiten wippen op zoek naar een pelgrimsmenuutje. Dat moet lukken, het zal me smaken denk ik.
Tot morgen dan maar weeral.