Het was vrij druk gisterenavond in Arzua. 12 oktober is een nationale hoogdag in vele delen van Spanje. In een barreke kon ik een pizza op de kop tikken. Barbecuesmaak en een 1906 van Estrella Galicia. Op een groot scherm werd de voetbalwedstrijd Atletico Madrid - Club Brugge weergegeven. 0-0 en Brugge door naar de 1/8 finales van de championsleague. Niet dat het me danig boeit maar na afloop van de match was de stemming van de Spanjolen van bange spanning naar mineur omgeslagen. Best maar gezwegen dat ik uit België kwam.
Er zijn toch lompe zelfzuchtige mensen op deze aardbol. Niet in een diepe slaap verkerend werd ik rond een uur of 2 wakker. In een uithoek van de slaapzaal lag er iemand zalig te ronken. Een bed of 2 verder moet dat geronk niet op appreciatie kunnen gerekend hebben en luid bonkend op de houtenscheidingspanelen tussen de bedden maakte een onbenul haar/zijn onvrede kenbaar. Iedereen wakker. En dan deze morgen heel vroeg : Je kunt je niet inbeelden hoeveel gasten er de wekfunctie van hun gsm op het volle volume hebben staan. Uiteraard wordt er van de snooze functie dankbaar gebruik gemaakt. Ik wakker - iedereen wakker. En maar luidop tateren, zich om anderen niet bekommerend. Domme egocentrische schepsels dat er onder de zon rondlopen, je houdt het niet voor mogelijk. Jaakske zal zijn toorn laten gelden eens ze in SdC zijn. Hen wacht een flinke rammeling op hun blote billen met zijn pelgrimstaf.
Jongens-, of meisjeslief, wat een drukte op de St. Jacobsweg. Een constante stroom van pelgrims, met trossen tegelijk, laveert zich richting SdC. Volgens mij komen ze uit de riolen gekropen. Ik zette me even op mijn kont om een chorizoke te verhapschansen. 10 minuutjes, niet meer. Ik telde 54 pelgrims die me voorbijliepen. Als je iets wilde drinken aan een bar mocht je rekenen op een half uur aanschuiven. Katrin en Marguerita kwamen aan in bar Lino. Ik had toen juist m'n bocadillo con jamon kunnen versieren na meer dan een half uur aanschuiven. Maar ik klaag niet graag, het hoort er nu éénmaal bij.
Het weer was betrokken maar opnieuw is het droog gebleven. Deze camino heb ik ongelooflijk veel piet gehad met het weer. Dat komt in deze contreien zelden voor dat er voor zo een lange periode er bijna geen neerslag valt.
Patrick heb ik niet gezien vandaag maar ik zoek vanavond met hem een pulperia binnen te stuiken. Ik weet nog perfect het restaurantje in O Pedrouzo waar ik 10 jaar geleden de lekkerste pulpo uit m'n leven heb gegeten.
Het is vlakbij de herberg hier. Gegaard in een grote ketel met eenzelfde en steeds maar sterker smakende bouillon en geserveerd op een houten plank. Om zot van te worden, zo lekker. Vanavond dus afspraak daar met de Patrick.
Solo dus vandaag. Nog eens gelegenheid gehad om m'n vriendschappen op te lijnen. Moeilijke oefening. Tja, hoe dichter je iemand tot het binnenste van je hart toelaat ... ze moeten het echt verdienen is nog niet zo lang m'n conclusie ... zoniet volgt de teleurstelling. Maar ze zijn er. Niet veel, maar ze bestaan wel degelijk. Kroost op kop natuurlijk.
Zo nog even en mijne was is klaar. Nog een uurke in de dtoogtrommel en ik kan even O Pedrouzo binnenwandelen.
Morgen de finale. Ik voel hier bij de gasten al een zekere zenuwachtigheid opkomen. Morgen is er voor hen de bekroning. Voor mij ook maar die eerste keer in 2012 zorgde toch voor een emotionele ontlading. Nu ben ik blij dat het me naar alle waarschijnlijkheid zal lukken om SdC binnen te walsen. Ik ben benieuwd voor morgen.
Mijne was is klaar zie. Hasta mañana dan maar weeral.