Op het gemakje kroop ik uit m'n bed deze morgen. Iedereen die al wakker rondliep begroette mekaar met een buenas dias. Onze madam uit Leiden liep iedereen straal voorbij. Wat een zuurpruim toch ! Koffieke, brood en weg. Een goeie 25 km naar Santallun.
Veel vlak, enkel op het einde een gestage klim naar 200m aan 10%. Dat viel best te doen. Het ging terug richting kust uit. Dit keer de Cantabrische kust en de Euskadi kust liet ik achter me. Met het mooie weer zag ik er naar uit om na al die bergen terug de zee te zien. Prachtig schouwspel. Ik trok met bottinnen en wandelstokken langs de vloedlijn. Een enig moment. De geur van de zee ! Diep snuiven, de jodium tot in het diepste van je longen trekken. Na het strand volgde er een wandeling op de kliffen tot bijna Castro Urdiales. Jongens, schoon dat dat hier is. Een zicht van zeker 50km breed over strand en kliffen. De Grote Kunstenares Moeder Aarde toverde schuimkopjes op de aanrollende golven wanneer ze braken op de rotsen. De hele Golf van Biskaje schitterde in het zonlicht. In de verte laģen grote tankers voor anker op de rede. Een rustig plaatje.
1974 zelfde tijdstip in de herfst. Matroos kok 'De Lossy' op de kustmijnenveger M928 stut met keggen zijn potten en pannen op het kombuis want er wordt storm verwacht in de golf van Biskaje. Alles wat loszit wordt verzegeld. Ik krijg opdracht om een boodschap te flashen naar de andere schepen van het flotielje. Ik snap het niet want het is in code. Daarna mag ik beschikken. De hel breekt los. Rollend en stampend houdt het schip koers. Een televisie dondert loodrecht naar beneden tegen het spant, zo hard rolt het schip over haar zij .... Alweer bijna 50 jaar geleden, het kwam me terug voor de geest toen ik die tankers daar zo vredig voor de rede zag liggen. De Golf van Biskaje is gekend voor erg zware zeegang bij noodweer.
Het pad liep naar Castro Urdiales helemaal in de klif uitgekerfd. Zo mooi die panoramas, je moet het gezien hebben.
Eerlijk gezegd had ik geen tijd gemaakt om te eten, ik bleef maar kijken
Rond 3 uur kwam ik aan un de herberg. Rolf een Zwitser met wie ik de laatste 5 km samenwandelde had eveneens op dezelfde herberg zijn zinnen gezet. Goeie babbel mee gehad, ik denk dat ik hem nog wel eens tegen zal komen.
Ondertussen heb ik al een pegrimsmenutje binnen. Ik kan gaan slapen. Een mooie herberg trouwens, ik heb het voor vandaag getroffen.