Tegen alle verwachtingen in gedroegen die jonge Spanjaarden zich gisterenavond als koorknapen. Om 22u30 stuikten ze de kamer binnen en zonder veel tamtam kropen ze in hun bed. Waarschijnlijk begint hun vermoeidheid op te spelen of vinden ze het geen goed idee meer om 's avonds grondig door te zakken in de kroegen. Nu moe ? Ze laten hun zware rugzak naar een volgende herberg brengen. Na facebook- en kamikazepelgrims zit ik nu aan de salonpelgrims. Dit is geen kritiek, enkel een vaststelling. Ieder pelgrimeert op zijn manier. Nu, er valt een vergelijking te maken tussen die jonge Spanjaarden en kleine kinderen. Ik heb als kookouder samen met m'n vrouw en andere vrijwilligers verschillende scoutskampen meegemaakt. De eerste dag op kamp kon je die bengels bij bedtijd nauwelijks tot rust brengen. De tweede dag lukte dat al vlotter. De dagen erna sliepen ze al staande nog voor het bedtijd was. Ik denk aan een identiek scenario hier.
Wel, vandaag was het een korte dag. 20 km staan er bij op de caminoteller. Om 8u30 vertrokken en om 13u stond ik hier in Piñeres de Pria aan de voordeur van de herberg. Ïk was de eerste. Met maar 6 bedden was hij ook al volgeboekt. Een dame die zich aanbood kort na mijn aankomst en niet geboekt had moest al wandelen worden gestuurd. Ze had niet gereserveerd. Het is triest met dat reserveren. Helaas moet je je er bij neerleggen of je kunt op straat pitten. Ik heb nu al tot in Gijon geboekt. Velen zullen voor Gijon de afslag naar Oviedo kiezen om de Camino Primitivo aan te snijden. Ik borduur voort op de Norte. De Primitivo heeft de lat voor mij iets te hoog gelegd. Met een WE in het vooruitzicht is het opletten geblazen en vandaar dat ik bij een grote stad al ruim op voorhand reserveer.
Het regende toen ik vertrok. En de bergen zaten verscholen achter dikke mistbanken. Licht heuvelend tussen de 30 en 100 meter was het makkelijk wandelen. Vrij mooie wandelpaden maar helaas belette de regen het uitzicht op de mooie panorama's. Vandaag had ik het genoegen om Masha te ontmoeten en om er samen mee bijna het ganse parcours uit lopen. Masha woont in Groningen, is een jonge onderwijzeres en heeft een sabatjaar genomen om te reizen. Ze woonde in Polen, gaf les in het basisonderwijs van een internationale school. Een breuk in de relatie bracht haar terug naar NL. Tot voor kort had ze vrijwilligerswerk gedaan in Taragona/Spanje op een Johannesbroodboomplantage. Van haar leerde ik de site helpnet.com leren. Via die site kan je vrijwilligerswerk doen over de hele wereld. Voor kost en inwoon kun je zo de hele wereld rondtrekken. Haar broer trekt op die manier nu in Australië rond. Deze manier van leven spreekt volgens Masha een heleboel jongeren aan. Ik stel dan ook vast dat het kiezen voor zekerheden in het leven niet meer besteed is aan de jongere generaties. In Nueva nam ik afscheid van deze toffe reisgenote. Nog vlug een selfie als aandenken en een misschien tot ziens !
De herberg zou maar eerst om 14u30 openen maar de gastvrouw liet me al binnen. Ze verontschuldigde zich dat ze even wegmoest om haar kinderen van school te halen. Zo had ik de tijd om me op het gemak te installeren. Ik bedank bij deze de vorig pelgrim die me 2 blikjes Heineken naliet. Waarschijnlijk een Noorderbuur. Vervolgens bed opmaken, doucheke nemen en een stukje eten. Honden en katten die hier vrij rondlopen delen met jou het zorgenloze bestaan. Voor morgen staat er nogeen vrij korte tocht in de steigers ... de volgenden zijn terug seriuze kleppers. Laat maar afkomen Sint Jacobus. Dat varkentje wassen we wel. Bij leven en welzijn uiteraard. Tot morgen, eveneens bij L&W.
Fotokes op Polar Steps.