Dit is me ook weeral gelukt. 33km tot in Quimes. Zware kost weeral. Vooral de 'shortcuts' over de kliffen zijn hachelijke stukjes. Keien, steile hellingen en naast je de afgrond. Niet van de jongste meer zijnde moet je je niet meer meten met gasten van rond de 30. Die vliegen soms naar boven alhoewel ik er ook al ben tegengekomen die bekaf waren. Ik heb deze trippen iets onderschat maar goed, we gaan er nog steeds voor.
Later op de avond werd bed 2 en 3 van mijn kamer nog ingepalmd door nen Duits en een Spaanse senorita. Tot 1 uur 's nachts snurkte die zoals een betonmolen. Zulk een gasten tref je ook aan in de albergues. Ik was vroeg weg vanmorgen. Om 7u30 trok ik de gietijzeren deur van het klooster 'Casa de la Trinidad' achter me dicht. Ik wilde graag om 9 uur het ferrybootje naar Santona halen. De Rolf had het klooster niet meer gehaald en zou daar aan de ferry me opwachten. Ik dacht dat het 5km was tot aan dat bootje, dat was het ook en ik dacht ruim op tijd te zijn met om 7u30 te vertrekken. Niet dus. Op m'n GPS staat er een langere versie en daardoor werden het er 8. Door het mulle modderzand van een rivier. Het werd de boot van 9u30. Rolf stond aan al aan de overkant. Samen zijn we dan opgetrokken. Langs het mooiste strand van Cantabrië. De verleiding was groot om pootje te baden maar daarmee verhoog je de kans op blaren. Je vel wordt hierdoor te week.
Prachtig. Het mag dan een loodzware camino zijn, je wordt beloond met de prachtigste uitzichten. Elke keer opnieuw en steeds nieuwe indrukken. Nu mag je nog in het sjiekste hotel ter wereld over je balkon hangen, het uitzicht blijft onveranderd. En hier krijg je panoramas gratis op je bord. Je voelt het wel aan je voetjes.
De Rolf heeft er vandaag 42 gelopen. Die hangt in rafels uiteen. Morgen naar Santander neemt hij de kortste weg langs de kust. Ik heb daar ondertussen gereserveerd.
Rond 5 uur kwam ik dan uiteindeljk aan in de Herberg La cabane del pueblo peuto. Donativo voor slapen, avondeten (kippensoep en risotto). Dit is een reuzeherberg waarbij de vrijwilligers een passie hebben voor de pelgrim. Het is een gezellige lokatie. Groot ook, wel 100 nette bedjes. Hier in de herberg kwam ik weer enkele oude bekenden tegen. De Argentijnen, Sophie en de Kai. Ik ga stoppen of mijn lijf is niet uitgerust tegen morgen. Fotokes op de Polar Steps. Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten