On the road again !

- Jappie .... Waarom ga jij weg ?

- Dat is moeilijk uit te leggen ventje. Soms wil ik eens alleen zijn, je kan het nog niet begrijpen. Slaap nu maar. Morgen moet je naar school !

- Ik wil met jou meegaan, mag dat van jou ?

- Helaas kon het maar, maar je moet morgen naar school gaan. Dat zal niet lukken. De juf zal het niet fijn vinden dat je niet naar de les komt. En het is erg ver stappen weet je ?

- Ik heb toch al ver met jou gestapt. Ik kan dat toch ?

- Tuurlijk, maar nu is het wel heeeel erg ver. Zelfs over de bergen en in donkere bossen waar je verloren in kan lopen !

- Blijf je lang weg ? Ja ? Kom je maar eerst terug wanneer ik al in het 2de studiejaar zit ?

- Nee jongen, zo lang moet je nu ook niet wachten. Maar ik blijf wel een poosje weg. 

De vraagtekens tollen in een helse vaart door het bolleke van m'n kleinzoontje. In die kinderoogjes zie je vertwijfeling. Het gebrek aan besef van tijd en duur stemt het ventje een beetje verdrietig. Een muziekdoos op de achtergrond projecteert lichtstralen op het plafond ... 

- Kijk Jappie. Sterretjes ! 

- Slaap nu maar ventje. Als ik morgenvroeg vertrek kom ik nog eens over jouw bolleke en dat van je zusje ruisen. Slaapwel. 

Deze belofte werd verzilverd ! De vraagtekens uitgedund tegen de morgen. Hoop ik.

De grillen van de Nmbs inzake stiptheid der treinen hebben me serieus besmet met de nodige scepsis om met vertrouwen een 1000 km lange treinreis tegemoet te zien. Goed, er waren wat vertragingen in Brussel vanwege een koperdiefstal in Jette, het heeft gelukkig geen impact gehad op m'n reisschema. De Thalys vertrok stipt. Beetje onwennig was ik wel om vanuit Paris Nord naar de Gare Montparnasse te pendelen. Met maar een uurtje verplaatsingstijd op het ongekende Parijse Metronetwerk mag je geen vergissingen begaan. You can hear the wissels blow bij wat pech. Het viel best mee. Voor een Metroticketje kan je terecht in de restauratiewagen. Dat scheelt wachttijd aan de ticketautomaten  van de Thalys. In Montparnasse moest er een stukje gestapt worden waarna ik de TGV kon opzoeken. 4 uur bollen tot in Bayonne, het gaat snel vooruit met dat machien. De landschappen rijgen zich in snelvaart aaneen. Topsnelheid 273 km/ u alstublieft. De voetlift daarentegen,  gepakt en gezakt, hooguit 4km /u. Reken maar uit. Ik verschiet er nog steeds van dat ik het traject tussen Parijs en Dax ooit te poot heb bewandeld. Regelmatig doemde er toen in een flts zo een TGV op aan de einder. Ik heb compassie met m'n medepasagier op stoel 104. Die mens, een Fransman, is meer dan 2m lang, weinig plaats en zit met zijn benen opgetrokken tot bijna in zijne nek. Dit zijn de rare momenten dat ik nu eens niet jaloers ben op hun lichaamslengte.  

En aangezien ik aan het raampje zit,  ga ik nog wat verder sightseeing bedrijven. Veel klap heb ik toch niet van m'n opgestuikte buur. Eens in Bayonne brei ik hier nog een klein stukje aan. 

Zo, aangekomen in de Albergue. 8 beddekes en 3 madammen die na mij binnenduikelden. Ik ben geïnstalleerd. Morgen vul ik akkevietjes van deze avond aan als ze de moeite zijn om te vertellen. Dag 1 sluit ik hier voorlopig mee af.