Mooie dag weeral. Prachtig weer met een aangename temperatuur, een kort stukje van 20 paaltjes en de weg voor mij alleen. Het is al zover gekomen dat ik zelfs het verschil niet meer zie tussen bergop en bergaf. En opnieuw die overweldigende vergezichten maakten deel uit van het decor.
Carol had zichzelf buitengesloten in het hotel terwijl haar wandelstokken nog achtergebleven waren. 2 uur moest ze wachten vooraleer ze binnen kon. De hospitalera weigerde af te komen om de deur te openen. Eerst enkele kilometers voor Navia stak ze me voorbij. Ondertussen had ik al kennisgemaakt met Katrin uit Stockholm in Zweden, ze trakteerde me onderweg op een koffie. Ook maakte ik kennis met Nicky uit Christchurch Nieuw Zeeland. Haar zou ik later terug tegenkomen in een restaurant. Niet dat ze er kwam eten, in het voorbijwandelen zag ze me zitten en kwam binnen. Ze had een speciale boodschap voor me. Sebiet vertel ik meer.
Elke dag beleef je wel iets dat je zal bijblijven. Zo is er een 4-koppig Frans gezelschap dat ook pelgrimeert. 3 te voet en een kranige 76- er met een mountainbike. Zijn rol als verkenner van het pad is cruciaal voor de vorderingen van de andere 3. Ik kom hem gedurig tegen. Ik denk dat hij, alle km's die hij afpeddelt bijeengeteld, de weg wel 4 of 5 keer zal afgelegd hebben.
De herberg hier in Navia is pico bello. Een geweldige hospitalero die je voor 100% wil bijstaan. Er zijn er andere. Hier in de albergue kwam ik ook Detlev weer tegen. Detlev is een Duitser. Sympathieke knul die me onveranderd doet denken aan mister Fawlty - John Cleese. Van uiterlijk en humor twee druppels water. Toen ik hier toekwam was hij een conversatie aangegaan met zijn blaren. Z'n voeten zaten vol pleisters. En lachen dat hij deed.
Met Carol ben ik in een restaurantje gaan eten. Ik bestelde een eierschotel met babypalingkjes. Geen echte maar nagemaakte uit surimi. Lekker maar zout. Een koppel dikke pinten gaven hierbij wat tegengewicht. Het onderwerp van gesprek aan tafel kan je raden. Opnieuw gaf de Bijbel hier de oplossing voor alle kwalen die de mensheid teisteren. Het was onmogelijk om door haar betoog te breken. Wat ik trouwens na het aanvoeren van rationele elementen ook niet betrachtte. Discussie hieromtrent voeren is het laatste waaraan ik zou denken. Met ons te scheppen naar Zijn eigen beeld en gelijkenis maar met een eigen wil koos Hij voor de gemakkelijkheidsoplossing zo voerde ik aan. Zo kan Hij nooit verantwoordelijk gesteld worden voor calamiteiten. Ook hierop had vers zus en zoveel in de Bijbel een pasklaar antwoord. Soit, het is een lieve dame en het verheugt me om eens kennis gemaakt te hebben met iemand wiens Godsbegrip haaks op het mijne staat. Toch alle respect hiervoor.
In dat restaurant dook Nicky uit Nieuw Zeeland op aan m'n tafel. Eerder in de dag tijdens het stappen zette ik me even op een bank om te schoven. Nicky had daar eerder al plaats genomen. Het kwam tot een babbeltje. Ze kon geen beweegreden vinden waarom ze een camino liep. Toen ze mij naar mijn motief vroeg zei ik dat m'n motief op m'n eerste camino 'dankbaarheid' was. Dankbaar omdat ik zulke prachtige kinderen en echtgenote heb. Dankbaar omdat we gespaard zijn gebleven van miserie en ongelukken. Dat is een mooie insteek zo oordeelde ze. Soit, iets later vertrok ze. Buon Camino Nicky.
En dan deze avond in het restaurant verscheen ze ineens aan mijn tafel. "You made my day, Jan. I especially come to thank you. You gave me the words I were searching for. Your words kept on twisting my mind since I left you on that bench. That's the reason why I walk. I just couldn't find the words. Thank you so much ". Jawadde zeg ! Van een compliment gesproken.
Morgen een reuzebrok naar Ribadeo. Ik hoop dat dat goedkomt. Bovendien staat er regen op het menu. We redden het wel. Ik zoek vroeg te starten. Que sera sera !!!
Fotokes op Polar Steps. Later vul ik dat hier wel aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten