Deze morgen ben ik hier in de kazerne, ik kan er geen beter woord voor vinden en ik geef er geenszins een pejoratieve betekenis aan, in de refter een croissantje gaan eten. Appelsiensap, jus d'orange voor onze Noorderburen, honing op het croissantje, een straffe koffie en schuppes. Van 9u30 tot 12u30 wordt er gepoetst en ververst en dan vraagt men om de zaal te verlaten. Geen probleem, ik kon mijn e-ticket voor de vlieger voorbereiden en door de receptie laten uitprinten.
De pelgrimsmis was om 12u. Ik er naar toe met de Patrick. In 't Spaans werd de dienst gevoerd. Een hele schare pastoors moesten deze shift kloppen. Voor de eucharistie, de hostie zouden er immers handen te kort zijn geweest. Straf, enkel de katholieken mochten te communie gaan. Ik herinner me uit de catechismus dat je een doodzonde beging wanneer je a) niet te biechten waart geweest alvorens te communie te gaan, b) niet op de hostie mocht bijten, en c) dat je nuchter moest zijn om het lichaam van Christus te kunnen ontvangen... Ik ben dus niet ter communie gegaan. Dat nonneke van 10 jaar geleden zong weer met de zuiverste stem het credo, het sanctus en het kyrié. Mooi, echt mooi. Het beweegt je wel om enige emotionaliteit te ondergaan. En dan het spektakel van de botafumeira dat volgt. Bangelijk hoe dat immense wierrookvat over de ganse lengte van het schip door de kathedraal zwiert. Een hoogtepunt in deze pelgrimsmis.
Daarna ben ik iets gaan eten. In hetzelfde restaurant waar ik gisteren nog padronespepertjes en croquettas con jamon y queso ben gaan smullen. Voor 12 euro calamares in lookboter, een biefsteak met een balsamicosalade en een stuk St. Jacobstaart. Dik in orde dus.
Een bezoekje aan het pelgrimsmuseum kon er daarna ook nog af. Dit op aanraden van onzen Hugo.
Bij het terugkeren naar de Seminar Menor botsten we op Margerita en Rita. Rita had ik gisteren al ontmoet in O Pedrouzo. Ze deelde haar chocalade met me. Een heel freel madammeke dat zich tevreden stelde met een kop kokend water. Ook toen ik voorstelde om samen iets te drinken verzocht ze om een tas kokend water. Vreemd, je komt wat tegen op een Camino. Voor morgen liggen alle opties nog open. Que sera sera.
Naast de lollige en leuke momenten op m'n camino heb ik toch ook aandacht gehad om enige contemplatie aan de dag te leggen wat betreft de ernstigere aangelegenheden zoals vriendschappen, relaties tot de kinderen, de mensen die je ontvallen zijn enz. Bij deze introspectie heb ik naar een airke muziek gezocht voor m'n wederhelft waarmee ik al bijna een halve eeuw lang, op een dag min of meer komt het niet meer aan, het lief en leed deel. Alhoewel ons huwelijkspad niet steeds over rozen liep, ik zou liegen moest ik anders aangeven, en bij wie dan wel is het allemaal rozegeur en maneschijn, is een vraag die het stellen en overwegen waard is. Wel, voor mij was er nooit enige twijfel. Dit magistrale nummer van de blinde JF vond ik dan ook erg treffend.
Ik ben ne rijke mens, al zeg ik het zelf. Nen hele rijke zelfs.
Tot daar dat spiritueel oefeningske. Ik ben er wel enige etappes mee zoet geweest. Schrijven is therapie voor me. Ainsi soit - il. Amen en morgen zien we weer verder.
Voor Annick : Loving her was easier - José Feliciano
Geen opmerkingen:
Een reactie posten